De onderzoekers benadrukken in hun paper in Physiological Reports het belang van het meten van glucose-schommelingen, liever dan het meten van enkel de glucosespiegel. Zowel te hoge als te lage glucoseniveaus zijn immers ongunstig voor de werking van het endotheel van de bloedvaten. Zij maten daarom continue de glucosespiegel.

Aan de hand van hun onderzoek konden onderzoekers twee verklaringen voorleggen voor de toename in glucose-schommelingen door sporten. Ten eerste daalt de maaltijdtolerantie door sporten vlak voor een maaltijd. Dat wil zeggen dat er meer glucose in het bloed achterblijft in de periode na de maaltijd. Ten tweede daalt het glucoseniveau tijdens het sporten, een fenomeen dat enkel in de namiddag optrad.

Sporters kregen een grotere maaltijd om hun energiebalans te corrigeren. Dat zou mee de glucose-schommelingen kunnen verklaren, al wijzen de onderzoekers naar andere studies waaruit blijkt dat glucose-schommelingen kleiner zijn wanneer pas na ontbijt of avondeten gesport wordt (ondanks de grotere energie-inname).

Timing van lichaamsbeweging is een extra dimensie in de relatie tussen energie-inname, metabolisme (in termen van glucose en insuline) en energieverbruik. Andere voorbeelden hiervan zijn de toename in vetoxidatie enkel wanneer vlak voor het ontbijt gesport wordt en de grotere toename in spieropbouw door sporten in de avond.

De rol van maaltijdomvang en sportfrequentie (korter sporter, maar frequenter gedurende de dag) blijven nog grote vraagtekens. De onderzoekers weerhouden zich ervan om sterke conclusies te trekken uit dit onderzoek. Vooral voor diabetici moet dit onderzoek relevant zijn, maar het belang van timing moet voor die patiëntgroep nog bepaald worden.