Een studie met 56 personen met obesitas onderging een 8 weken durend dieet met weinig energie, gevolgd door 4 weken van ‘refeeding’ en gewichtsstabilisatie. Op week 9 waren de deelnemers gemiddeld 14,2 kg afgevallen. Bovendien vonden de onderzoekers een significante afname van de ruststofwisseling. Hoewel metabole aanpassing op week 9 werd vastgesteld, keerde deze op week 13 terug naar baseline, wat suggereert dat de stofwisselingsadaptatie dynamisch en tijdsgebonden is. Interessant is dat de mate van metabole aanpassing correleerde met een grotere drang om te eten, gemeten door toegenomen honger en verlangen om te eten. Ook na correctie voor gewichtsverlies en veranderingen in de ruststofwisseling bleef dit verband aanwezig.

De wetenschappers verklaren de gevonden resultaten vanuit de invloed van metabole adaptatie op gastro-intestinale hormonen. Deze zijn betrokken bij het reguleren van eetlust en energiebalans. Er lijkt een mechanistisch verband te bestaan tussen de onevenredige vermindering van energie-uitgave, toegenomen honger en ghreline-niveaus tijdens gewichtsverlies. Deze bevindingen geven een mogelijk verklaring voor het succes of falen van dieetinterventies. Verder onderzoek naar de interactie tussen metabole adaptatie, eetlustregulatie en hormonale veranderingen kan de sleutel zijn tot het ontwikkelen van effectievere benaderingen voor gewichtsbeheersing.