De onderzoekers van UCLA Goodman-Luskin Microbiome Center hadden vooral interesse in hoe eenzaamheid verband houdt met eetgewoonten en geestelijke gezondheid. Nu thuiswerken na de pandemie voortduurt, blijft het risico op eenzaamheid aanwezig. De relatie tussen obesitas en geestelijke gezondheid is reeds bekend. In deze studie wilden de onderzoekers de hersenpaden verkennen die verband houden met eenzaamheid en de effecten ervan op eetgedrag. Ze ondervroegen 93 vrouwen over hun sociale netwerk en gevoelens van eenzaamheid. Ze werden verdeeld over twee groepen op basis van hun scores op de sociale isolatieschaal.

Degenen met hogere niveaus van sociale isolatie vertoonden een hogere vetmassa, slechtere kwaliteit van de voeding, toegenomen zin in lekker eten en meer op beloning gebaseerd eten, ‘eetbuien’ en verhoogde niveaus van angst en depressie.
De deelnemers keken tijdens MRI-scans naar afbeeldingen met voedsel en afbeeldingen zonder voedsel. Hieruit bleek dat eenzame vrouwen verhoogde hersenactiviteit vertoonden in gebieden die verband houden met zin in zoet voedsel en verminderde activiteit in gebieden die verband houden met zelfbeheersing met betrekking tot eetgedrag.

Deze bevindingen leveren onderbouwing voor wat we wellicht al vermoedden. De onderzoekers wijzen op het belang van sociale verbinding en zelfcompassie. Toekomstig onderzoek van deze groep zal zich richten op andere biologische markers die verband houden met eenzaamheid, waaronder metabolieten, microbioom en ontstekingsmarkers.