Onderzoekers uit de VS rekruteerden 30 gezonde, ervaren recreatieve hardlopers. Deelnemers liepen 16 tot 48 kilometer per week, hadden een leeftijd tussen 18 en 35 jaar en minstens twee jaar loopervaring. In een gerandomiseerd crossover design kregen de deelnemers op twee testdagen een isocalorische pre-exercise maaltijd: een low-carb high-fat (LCHF) maaltijd of een high-carb low-fat (HCLF) maaltijd, beide rond 1000 kcal. Drie uur later liepen zij 5 of 10 kilometer op de loopband. Alle deelnemers doorliepen beide testen met minimaal een week washout. Tijdens de testen maten de onderzoekers onder andere bloedglucose, lactaat, ketonen, vet- en koolhydraatoxidatie, hartslag en ervaren inspanning.

De LCHF-maaltijd verhoogde de vetverbranding aanzienlijk, met gemiddeld 77% bij de 5 km-test en 58% bij de 10 km-test. De koolhydraatverbranding daalde parallel, en de respiratoire quotiënt lag 4 tot 5% lager na LCHF. De respiratoire quotiënt is de verhouding tussen de hoeveelheid koolstofdioxide die iemand uitademt en de hoeveelheid zuurstof die hij inademt tijdens de energieproductie. In de HCLF-conditie steeg de bloedglucose met 9-13% ten opzichte van LCHF. Toch bleven de loopprestaties gelijk: deelnemers liepen hun 5 km in gemiddeld 23,3 minuten na LCHF en 23,1 minuten na HCLF. De 10 km duurde gemiddeld 44,4 minuten na LCHF en 43,5 minuten na HCLF. Dit is een niet-significant verschil. Ook hartslag, zuurstofopname en ervaren inspanning verschilden niet tussen beide voedingsstrategieën.

De studie laat zien dat de keuze voor een koolhydraatarm of koolhydraatrijk dieet vlak voor een middellangeafstandsrace geen effect heeft op prestaties, ondanks grote verschillen in brandstofgebruik. Voor de klinische praktijk en sportvoeding opent dit de deur naar meer flexibiliteit in voedingsstrategieën. Of de resultaten ook gelden voor vrouwen en topsporters vraagt nader onderzoek. Daarnaast bekeken de onderzoekers alleen acute effecten van een eenmalige maaltijd, niet de lange termijn impact van langdurige voedingspatronen.