De studie maakt deel uit van het ECHO-programma van de National Institutes of Health (NIH), dat onderzoekt hoe omgevingsfactoren de ontwikkeling van kinderen beïnvloeden. De onderzoekers testten onder meer op ftalaten uit plastic, parabenen uit verzorgingsproducten, bisfenolen uit verpakkingen, pesticiden, vlamvertragers, PAK’s uit verbrandingsprocessen en bacteriedodende middelen uit zeep. Kinderen raken hiermee in contact via voeding, ademhaling, huidcontact en hun speels gedrag. Door hun lage lichaamsgewicht en hogere opname zijn ze extra kwetsbaar.

In urine van 201 kinderen tussen twee en vier jaar oud vonden onderzoekers sporen van 96 verschillende stoffen, waarvan 34 in meer dan 90% van de kinderen voorkwamen. Negen van deze stoffen zijn geen onderdeel van nationale gezondheidsmetingen. Sommige stoffen, zoals triclosan, parabenen en ftalaten, kwamen in de loop der jaren minder voor. Tegelijkertijd steeg het gebruik van alternatieve stoffen, zoals de weekmaker DINCH, het insecticide acetamiprid en het herbicide 2,4-D. Jongere kinderen hadden hogere concentraties dan oudere. Eerstgeborenen hadden minder blootstelling dan hun jongere broers of zussen. Kinderen uit etnische minderheidsgroepen hadden vaker hogere spiegels van bepaalde chemicaliën. Bij vergelijking met de moeders tijdens de zwangerschap bleken kinderen in meerdere gevallen hogere concentraties te hebben van onder andere bisfenol S en pesticiden, wat wijst op aanhoudende blootstelling na de geboorte.

De onderzoekers waarschuwen dat veel van deze stoffen hormonen kunnen verstoren of schadelijk zijn voor hersenontwikkeling. Ze pleiten voor betere biomonitoring en strengere regelgeving. Ouders kunnen de blootstelling beperken door te kiezen voor producten zonder parfum, parabenen of ftalaten, en relatief veilige plasticsoorten  te gebruiken, goed te ventileren, regelmatig schoon te maken met een vochtige doek en vaak de handen te wassen. In Nederland worden de plastic-codes 1, 2, 4 en 5 over het algemeen als relatief veilig beschouwd.