In deze studie maakten de onderzoekers gebruik van een subtyperingsmethode voor T2DM die het T2DM-fenotype vaststelt op basis van een uitgebreide orale glucosetolerantietest. Deelnemers werden aan de hand van hun bètacelfunctie en de aanwezigheid van lever- en/of spier-insulineresistentie in een van de zeven subtypes ingedeeld. De beoordeling van de effectiviteit van deze persoonlijke benadering en de daaropvolgende leefstijlbehandeling op maat vond plaats in een eerstelijnszorgsetting. Interventies konden bestaan uit maaltijdvervangers, energiebeperkt of isolcalorisch dieet in combinatie met een beweegprogramma.

Zestig deelnemers (leeftijd 30–80 jaar), nieuw gediagnosticeerd met (pre)diabetes type 2, die geen diabetesmedicatie gebruikten, voltooiden de interventie. Retrospectief verzamelde gegevens van 60 mensen met T2DM uit de gebruikelijke zorg dienden als controle.

Na 13 weken waren lichaamsgewicht en HbA1c significant verlaagd in de interventiegroep, maar niet in de gebruikelijke zorggroep. De interventiegroep bereikte 75% diabetesremissie na 13 weken (nuchtere glucose ≤ 6,9 mmol/L en HbA1c < 6,5%). Voor de gebruikelijke zorggroep was dit 22%.

Blijvende (twee jaar) remissie werd vooral bereikt in subgroepen met geïsoleerde lever-insulineresistentie. Uit de resultaten blijkt bovendien dat een energiebeperkt dieet effectiever zou kunnen zijn in het verbeteren van lever-insulineresistentie, terwijl weerstandstraining effectiever zou kunnen zijn in het verbeteren van spier-insulineresistentie. Toekomstig onderzoek moet deze bevindingen bevestigen.