Bij nierziekte stapelen afvalstoffen van het metabolisme op in het bloed, de zogenaamde uremie-toxinen. De darmen kunnen een deel van die toxinen verwerken, terwijl die het microbiële evenwicht ook kunnen verstoren. Het gevolg daarvan is dat meer ontsteking ontstaat en dat de microbiota hun eigen uremie-toxinen in de bloedbaan gaat lozen, zoals p-cresol en indoxylsulfaat. Die processen zullen de nieren extra gaan belasten.

In de studie kregen 25 deelnemers met chronische nierziekte maar niet dialyse-behoeftig, placebo, Lacticaseibacillus rhamnosus L34 of L. rhamnosus GG. De L34-stam hadden onderzoekers uit de Thaise stoelgang geïsoleerd en verwerkt tot een nieuw probioticum. De onderzoekers weten dat L34 de pikante stof uit rode peper (capsaïcine) goed verdraagt en dat ze vooral bij pasgeborenen aangetroffen wordt. Ze hoopten dat deze 'lokale stam' een meerwaarde zou hebben.

Beide stammen verlaagden gelijkwaardig ontsteking (serum-TNFα, IL6, IL10), en vrij indoxylsulfaat en p-cresol. Als marker voor darmpermeabiliteit was serum-bètaglucaan gedaald, maar serum-endotoxine niet. Nog twee andere markers waren significant gedaald, celvrij DNA en gecitrullineerde histon. Zij representeren ook immuunactiviteit, met name de extracellulaire vangnetten die immuuncellen uitwerpen om pathogenen te vangen.

Opvallend is dat lactobacillen niet frequent voorkomen in de microbiota van de volwassen Thaise bevolking. Mogelijk zijn zij daarom gevoeliger voor deze stammen. C-reactief proteïne en totaal aantal witte bloedcellen waren twee belangrijke ziektemarkers waarop de probiotica geen invloed hadden. Mogelijk lag dat aan een te korte interventieduur, die in deze studie vier weken bedroeg.