SELECT was een grootschalige en voortijdig stopgezette studie waarbij de effecten van vitamine E- en seleniumsuppletie getoetst werden op hun potentieel om prostaatkanker te voorkomen. Aan die studie namen maar liefst 35.000 mannen van boven de vijftig deel. Een kwart nam 400 I.E. vitamine E per dag, een andere kwart nam daarbij ook selenium. Een kleine 3000 mannen werd in een aparte ondergroep opgevolgd voor longonderzoek.

Aanvankelijk konden geen effect van vitamine E-suppletie op de longfunctie genoteerd worden. Uit deze nieuwe analyse blijken vitamine E-responders wel profijt te halen uit suppletie: hun longfunctie gaat er minder snel op achteruit naarmate de jaren verstrijken. 

Responders waren de deelnemers die vitamine E-supplement hadden genomen van wie de vitamine E-status erdoor beïnvloed werd. Omdat in de placebogroep de vitamine E-status met 3,8 µmol/l daalde, definieerden de onderzoekers een responder als een vitamine E-status die niet met meer dan 3,8 µmol/l daalde na drie jaar suppletie. Dat was bij 85% van de deelnemers het geval.

In een eerdere studie werd vastgesteld dat zware rokers met de laagste vitamine E-status de sterkste afname in longfunctie meemaakten. In deze studie was het effect van vitamine E het sterkst bij 'nooit-rokers' terwijl je zou verwachten dat rokers het meeste voordeel hebben.

Daarnaast hebben de onderzoekers gezien dat een variant van CYP4F2 de vitamine E-status mee bepaalt. CYP4F2 is een gen dat voor een cytochroom P450-enzym codeert dat vitamine E afbreekt. De variant zorgt dus voor minder snelle afbraak; dragers hebben dus mogelijk een lagere vitamine E-behoefte. 

Ook naar gammatocoferol werd gekeken, maar die vorm van vitamine E was niet geassocieerd met longfunctie. Omdat alfatocoferol als supplement gegeven werd (met name de synthetische vorm) daalde de status voor gammatocoferol, omdat het lichaam bij voorkeur alfatocoferol weerhoudt.