Patiënten werden in het ziekenhuis opgenomen met het alcohol­ontwennings­syndroom. Dankzij magnesium verdwenen de ontwennings­verschijnselen sneller: na 5,5-6 uren in plaats van 10 uren in de thiaminegroep. Thiamine en magnesiumsulfaat (2 g) werden intraveneus toegevoegd. Thiamine (250 mg) werd toegediend als een multivitamine-preparaat, waarin nog andere voedingsstoffen aanwezig waren zoals vitamine B2 en B6.

Het merendeel van de patiënten had magnesium­tekort, terwijl thiamine­tekort slechts bij één patiënt voorkwam. Vandaar dat de onderzoekers geen effect op transketolase-activiteit zagen, een marker voor thiaminestatus. Transketolase-activiteit is geen goede marker, maar is wel handig in dringende situaties. Transketolase is ook gevoelig voor magnesium, een mogelijke reden waarom het geen goede basis voor een marker is. Dat liet ook deze studie uitschijnen: thiamine verhoogde de activiteit ervan enkel bij patiënten met een voldoende hoge magnesiumstatus.

Alcohol eist een hoge tol: een of vijf patiënten die in het VK in het ziekenhuis opgenomen wordt, voldoet aan de criteria van alcoholmisbruik. Een minderheid daarvan krijgt daardoor te maken met ontwennings­verschijnselen. Vele patiënten hebben te hoge melkzuur­niveaus, een te lage magnesiumstatus maar een normale thiamine­concentratie, terwijl thiamine­suppletie regelmatig wordt voorgeschreven.

Magnesium en thiamine zijn essentiële cofactoren van enzymen die het glucose weg van de 'melkzuur-route' houden. Magnesium is bovendien vereist in de opname van thiamine vanuit de darm en voor de activering van thiamine naar thiamine-difosfaat. Kennis die al tientallen jaren bestaat maar waaruit bitter weinig klinische praktijk gedistilleerd werd.