Bezorgdheid rond het eten van vis is in 1997 ontstaan na publicatie van de resultaten van een studie gedaan in de Faeröer, een eilandengroep in de noordelijke Atlantische oceaan. Daar vonden onderzoekers wel een verband tussen prenataal methylkwik en mindere cognitieve vervaardigheden bij de nakomeling. Dat kwik was vooral afkomstig van de consumptie van griend, een dolfijnachtige.

In een andere eilandengroep, de Seychellen, werd in een latere studie een gunstig verband gevonden tussen het prenatale kwikniveau en cognitietests van de nakomeling. Op de Seychellen wordt veel vis gegeten, de prenatale kwikniveaus liggen er tien keer zo hoog als die van de Amerikaanse bevolking.

De resultaten van deze studie werden gehaald uit gegevens van de ALSPAC-cohort. Die omvat bijna 4500 bloedafnames van zwangere vrouwen uit het zuid-westen van Engeland (en duizend monsters van navelstrengbloed) waarvan het kwikniveau gemeten werd. Er werd rekening gehouden met socio-economische en biologische factoren.

De voedzaamheid van vis overtreft dus ruimschoots de gevaren van kwik. Bijkomend argument is dat zeevoeding een relatief klein aandeel heeft (9%) in de variatie van het kwikniveau van zwangere vrouwen.