Het verdict rond intraveneuze toediening van hoge doses vitamine C blijft dus onbeslist. Volgens de LOVIT-studie, een van de betere trials op dit terrein, zou vitamine C de kans op orgaanfalen verhogen (statistisch zwak resultaat), dit terwijl een bijna even recente meta-analyse, waarin de LOVIT-resultaten inbegrepen waren, nog steeds een duidelijk voordeel in overlevinskansen aangaf (35% minder sterfte).

In deze meta-analyse werd trial sequential analysis toegepast, volgens de onderzoekers een rigoreuzere aanpak dan de klassieke meta-analyse. Zestien studies werden weerhouden met een totaal van 2130 patiënten. Het resultaat van deze meta-analyse bevestigde het gunstige effect van intraveneuze vitamine C-toediening, al blijft de statistische waarde van die vaststelling zwak. Bovendien heeft de therapie geen invloed op al dan niet moeten beademen, verblijfsduur op intensieve zorg, ziekenhuisverblijfsduur, orgaanfalenscore of gebruik van vasopressoren.

Ondanks alle onderzoeken beschikken we nog steeds over te weinig informatie. De termijn kan doorslaggevend zijn, zoals een behandeling die binnen de zes uren ingezet wordt. In de betreffende studies wordt vitamine C pas na 12 uren toegediend. Een andere invloedsfactor is de toestand van de patiënt. Resultaten laten uitschijnen dat patiënten met hoger sterfterisico meer baat bij vitamine C hebben en dat het hogere risico op orgaanfalen vooral patiënten met een lager sterfterisico betreft.

Volgens een andere meta-analyse gepubliceerd in Critical Care, heeft intraveneuze vitamine C-therapie bij sepsispatiënten geen invloed op mortaliteit, tenzij doses van 25 tot 100mg/kg per dag worden gebruikt. Hier verlaagde vitamine C wel de score voor orgaanfalen.

Door toedoen van LOVIT werden een aantal lopende studies voortijdig stopgezet. Zonde, want een aantal prangende kwesties vragen om opgelost te worden met gedegen onderzoek rond een molecule met al bij al een zeer gunstig veiligheidsprofiel.