Door toedoen van vitamine K2 werd de rijkdom van de microbiota van diabetici beter bewaard dan in die van de controlegroep. Bij alle deelnemers was er een verband tussen het vitamine K-niveau en de verhouding van firmicuten en bacteroïdeten, en dat verband werd pas na twaalf maanden vastgesteld.

Nog andere verschuivingen in de darmmicrobiota kwamen aan het licht, die de onderzoekers interpreteerden als een versterking van het microbiotische netwerk dankzij vitamine K2. Een veerkrachtige microbiota zou het waarmerk zijn van gezondheid, schrijven de onderzoekers. Daarbij merken ze op dat de effecten via de metabolieten verlopen, niet zozeer via de samenstelling.

Dat bleek ook uit deze analyse. In de feces was er een toename in secundaire galzuren en korteketenvetzuren dankzij vitamine K2, en dat is nog nooit eerder vastgesteld geweest. Wellicht vormen beide metabolieten de brug tussen vitamine K2-suppletie en insulinegevoeligheid.

Bij muizen voerden de onderzoekers transplantatie van de microbiota uit, nadat die vitamine K2-suppletie hadden gekregen. Dat verbeterde de insulinegevoeligheid bij de ontvangers van fecale transplantatie, zonder dat die vitamine K2 hadden gekregen. Dat geeft additioneel bewijs dat de microbiota van de darm verantwoordelijk zou zijn voor de effecten op de glucosehuishouding.

De muizen waren obees (door voeding) en kregen 50 mcg MK7 per kg lichaamsgewicht. Dat is dan nog een lage dosis vergeleken met wat gangbaar is in muizenexperimenten. De menselijke diabeten kregen 90 mcg MK7 via een yoghurt, de controlegroep kreeg yoghurt zonder MK7. De yoghurt verbetert de opneembaarheid en de halfwaardetijd en zorgt uiteraard voor een blindering van de eigenlijke interventie. Het klinische luik van de studie duurde zes maanden en werd in China gedaan.