Het onderzoeksteam analyseerde data van 86.149 deelnemers in de leeftijd van 51 tot 90 jaar verspreid over 27 Europese landen. De onderzoekers gebruikten nationale enquêtegegevens over gezondheid, cognitieve capaciteiten, opleiding, lichamelijke gesteldheid en leefstijl. Ze berekenden de leeftijdskloof; het verschil tussen de geschatte biologische leeftijd en de werkelijke leeftijd. Vervolgens koppelden ze de nationale mate van meertaligheid aan deze leeftijdskloof en voerden zowel cross-sectionele als longitudinale analyses uit. 

De onderzoekers zagen dat mensen die meerdere talen spreken minder kans hebben op versnelde veroudering dan mensen die maar één taal spreken. In de eerste analyse bleek dat meertaligen ongeveer de helft zo vaak tekenen van versnelde veroudering vertoonden als eentaligen. In een vervolgonderzoek bleek dat het risico op versnelde veroudering bij meertaligen ongeveer 30% lager lag. In landen waar meer mensen meerdere talen spreken, was dit beschermende effect nog sterker. Het effect bleef overeind na correctie voor factoren zoals sociaal-economische status, lichamelijke gezondheid, taalkundige blootstelling en politieke of sociale exposoomvariabelen. Dat laatste verwijst naar alle omgevingsinvloeden waaraan een persoon gedurende het leven wordt blootgesteld, naast genetische factoren.

De auteurs concluderen dat dagelijkse en langdurige blootstelling aan en gebruik van meerdere talen een beschermende factor vormt tegen versnelde biologische veroudering. 
De auteurs wijzen er wel op dat het onderzoek een observationeel karakter heeft en causale verbanden niet gelegd kunnen worden. Verder blijft het onduidelijk welke aspecten van meertaligheid het meest bijdragen aan het effect.