In een multicenter, dubbelblinde, gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie keken onderzoekers naar de effecten van wekelijkse vitamine D3-suppletie gedurende drie jaar op het fractuurrisico bij schoolkinderen (6-13 jaar) in Mongolië. Ze kregen willekeurig ofwel vitamine D (14.000 I.E. vitamine D3, eenmaal per week) of een placebo.

Kinderen die tijdens de screening voor de studie symptomen van rachitis vertoonden, werden uitgesloten van deelname. De onderzoekers vonden het niet ethisch als deze kinderen placebo zouden krijgen. Bij aanvang van het onderzoek had 95,5% van de deelnemers een vitamine D-tekort. Tussen september 2015 en maart 2017 kregen van de 8.851 gerekruteerde kinderen 4.418 vitamine D en 4.433 een placebo.

Gedurende de drie-jarige follow-up rapporteerden 268 (6,4%) deelnemers in de vitamine D-groep en 253 (6,1%) in de placebogroep één of meer fracturen. De onderzoekers vonden dus geen significante invloed van de suppletie op het fractuurrisico bij Mongoolse schoolkinderen, ondanks de hoge aanvangsprevalentie van vitamine D-tekort. En ook niet op de botsterkte, die werd gemeten bij een subgroep van 1.438 deelnemers met behulp van kwantitatieve echografie. Wel waren de supplementen zeer effectief in het verhogen van de vitamine D-niveaus.

De auteurs geven aan dat wellicht de oorzaak kan liggen in het feit dat de kinderen naast de vitamine D geen calcium kregen. Deze resultaten benadrukken de noodzaak van verder onderzoek naar op maat gemaakte suppletiestrategieën. Blijkbaar is er een complexe interactie van factoren die het fractuurrisico beïnvloedt bij specifieke populaties met vitamine D-tekort.