Om de effecten van veranderingen in de microbiota op oudere leeftijd beter te begrijpen, verwisselden wetenschappers van het Engelse Quadram Institute de darmmicrobiota van jonge (3 maanden), oude (18 maanden), en bejaarde (24 maanden) muizen. Vervolgens keken zij welke invloed dit had op de inflammatoire kenmerken van veroudering in de darmen, hersenen en ogen.

Leeftijdgerelateerde chronische ontsteking, bekend als inflammaging, is in verband gebracht met de activatie van specifieke immuuncellen die in de hersenen worden aangetroffen. Deze cellen waren ook overactief bij de jonge muizen die een verouderde microbioomtransplantatie hadden gekregen. In het oog ontdekte het team dat specifieke eiwitten die te maken hebben met  netvliesdegeneratie, verhoogd aanwezig waren. Alle nadelige effecten gingen gepaard gaan met een verhoogde darmpermeabiliteit. Bij oude muizen konden deze nadelige veranderingen in de darm, het oog en de hersenen worden teruggedraaid door de darmmicrobiota van jonge muizen te transplanteren.

De onderzoekers hebben ook de metabolieten geanalyseerd die deze bacteriën produceren door afbraak van elementen van de voeding. Ze zagen verschuivingen in met name het metabolisme van lipiden (vetten) en vitamines, die een verklaring kunnen zijn voor de veranderingen in ontstekingscellen in het oog en de hersenen.

In lopende studies probeert het team nu te begrijpen hoe lang deze positieve effecten kunnen aanhouden, welke de gunstige componenten van de jonge donormicrobiota zijn en hoe deze communiceren met organen.

Deze bevindingen tonen aan dat een verouderende darmmicrobiota nadelige veranderingen teweegbrengt in de darm-hersen- en darm-retina-assen. Dat zou betekenen dat beïnvloeding van de darmmicrobiota van therapeutisch belang is bij het voorkomen van ontstekingsgerelateerde weefselafbraak op latere leeftijd.