‘Vroeger was ik van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat actief. Ik ging soms uit tot in de kleine uurtjes. Nu heb ik mijn rust nodig en lig ik regelmatig al om tien uur op bed.’ Het is een uitspraak die je wel vaker hoort. Meestal zijn het mensen boven de veertig die dit verzuchten alsof het om iets opmerkelijks gaat. Maar het is nu eenmaal een bekend fenomeen dat we in onze latere jaren niet meer zo vitaal zijn als toen we nog jong waren.