Ede richt zich in de eerste plaats tot mensen met uiteenlopende psychische klachten, variërend van een milde depressie tot een bipolaire stoornis. Ze is een Amerikaanse psychiater die het eerste en enige medisch erkende ketogene dieet bij psychiatrische aandoeningen ontwikkelde. Geestesziekten ontstaan volgens haar door onevenwichtigheden in de chemische stoffen in de hersenen. Vooral het industriële, ultrabewerkte fabrieksvoedsel is volgens haar een belangrijke veroorzaker van ontstekingen, oxidatieve stress en insulineresistentie. ‘Allemaal net zo gevaarlijk voor de hersenen als voor de rest van het lichaam.’ Ook daarover zullen velen in ons vakgebied het met haar eens zijn.

Maar dan… Volgens haar zijn adviezen om plantaardige voeding, voeding met volle granen, fruit en groenten in alle kleuren van de regenboog te eten, gebaseerd op goedbedoelde aannames die voortvloeien uit onwetenschappelijke voedingsvragenlijsten en soms ook verdraaiingen van feiten. Dat zijn nogal boude uitspraken. Het ketogene dieet daarentegen noemt ze een krachtig metabolisch medicijn. Bij dat dieet eet je zeer weinig koolhydraten, gematigd eiwit en veel vet. Doel is het lichaam te stimuleren vet te verbranden en een deel daarvan om te zetten in ketonen die de hersenen kunnen verbranden voor energie.

De hoofdstukken waarin ze uitlegt hoe de hersenen werken, welke stoffen die nodig hebben en hoe je die metabool gezond houdt, zijn uitgebreid en informatief. Ook maakt ze een sterk punt met de aanbeveling om je voedingskeuzes te baseren op de biologie van je hersenen in plaats van op dieetideologie. Misschien heeft ze er ook gelijk in dat het verstandig is om regelmatig wat tijd in ketose door te brengen, ongeacht hoe metabool gezond je bent en of je wel of geen psychische problemen hebt. In dat geval gebruik je als energiebron ketonen in plaats van glucose doordat je zeer koolhydraatarm bent gaan eten. Maar de manier waarop ze vlees aanbeveelt als het beste voedingsmiddel zal voor velen toch wel (te) ver gaan. Ze noemt dat ‘het originele supervoedsel’ en stelt dat je gezond kunt leven als je uitsluitend vlees zou eten.

In het hoofdstuk ‘Superfoods, supplementen en de antioxidantenmythe’ geeft ze voorbeelden van situaties waarin supplementen geen ziekten konden voorkomen en in sommige gevallen die zelfs verergerden. Het zijn casussen uit een inmiddels erg grijs verleden. Deskundigen die zich later in de onderzoeksrapporten verdiepten, concludeerden dat er slecht opneembare verbindingen en synthetische vormen van antioxidanten waren gebruikt. Hoewel Ede zich beroept op degelijke wetenschappelijke onderbouwing van haar voedingsadviezen, is haar dat blijkbaar ontgaan.

Ook al is er een en ander af te dingen op de boodschap en onderbouwing van het boek, het biedt in elk geval een andere, ietwat ongebruikelijke, invalshoek op psychische klachten en aandoeningen. Dat alleen al maakt het best de moeite waard. Als Ede schrijft dat gifstoffen in volle granen, peulvruchten, groenten en fruit ze eigenlijk ongeschikt maken voor consumptie en dat mediterrane of plantaardige diëten de hersenen kunnen beschadigen, wordt het tegelijkertijd ook een beetje angstaanjagend. 