Gerommel in de keuken. De jongste is op zoek naar eten. En dan hoor ik gemurmel. Ze heeft een pot chocopasta gevonden, meegenomen van vakantie. ‘Mam, skimmut millek pauwdur, is dat melk?’ Ze heeft haar zinnen gezet op die chocopasta, maar kan niet goed tegen lactose. Ze moet dus weten wat erin zit. Meestal hebben we wel een lactosevrije variant in huis. Maar nu dus niet. En die pasta lonkt. Kan het nu wel of niet? Alle voedselinformatie, dus ook de ingrediënten, zijn in het Engels. En dat blijkt verwarrend. Want wat staat er nu precies? Ondertussen zie ik al scrollend op mijn telefoon een tiktokbericht dat viraal gaat en vol ongeloof is over de Nutri-Score op het etiket van twee producten: op ambachtelijk ogende Wagyu beef burgers staat een Nutri-Score D, en op Nesquik choco ontbijtspul een Nutri-Score A: ‘THE HIGHEST POSSIBLE RATING’. De verontwaardiging druipt er vanaf.